Υποκύπτοντας

Φερόμαστε και αγόμαστε χωρίς ακριβώς να γνωρίζουμε πού πηγαίνουμε. Προφανώς αυτό το κρίσιμο κενό γνώσης υπήρχε πάντα, αλλά πλέον γίνεται ανυπόφορο όσο η τεχνολογία κάνει θεαματικά άλματα. Μαθαίνουμε διαρκώς, αλλά τελικά δε γνωρίζουμε αυτό που μας σιγοκαίει.

Ο πολιτισμός μας υποκύπτει σε απόψεις επιστημονικές που δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση. Κι εμείς υποκύπτουμε σε εσωτερικές πιέσεις ενός εφιαλτικού αποκρυφισμού που μας δίνει πρόσκαιρη ασφάλεια αλλά στην πραγματικότητα οδηγεί το χέρι μας στην υπογραφή ενός θλιβερού συμβολαίου με τη σκοτεινή πλευρά. Η εσωτερική σοφία δεν μπορεί πλέον να διαχωριστεί από την εξωτερική βλακεία.

Κι όσο κι αν φωταγωγούμε τα δωμάτιά μας, το σκοτάδι βρίσκεται πάντα εκεί: αυτή η διαπίστωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως παράδοση στη σκοτεινή πλευρά... κάλλιστα θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα στο δρόμο της ήρεμης απόδρασης.

^