Συνοδές διαταραχές αδιευκρίνιστου τύπου

Είναι οξυδερκής, αλλά και οξύθυμος. Εκτονώνει όλο και συχνότερα με θεατρικές κινήσεις (για το ιδέσθαι, άραγε;) την απόγνωσή του για το αναπότρεπτο μελαγχολικό τέλος της ανθρώπινης φύσης αλλά επειδή έχει πολλές αναπάντητες ερωτήσεις επ' αυτού του θέματος, προτιμά να αποδίδει τον εκνευρισμό του αλλού: πόσο βολικό λόγο εκνευρισμού αποτελεί η υποβόσκουσα οικονομική και κοινωνική κρίση που τον περιβάλει! Αλλά κατά βάθος γνωρίζει ότι αυτό που τον απασχολεί υπερβαίνει τις ύποπτες αναταράξεις της καθημερινότητας.

Έχει -τουλάχιστον!- μεσιάσει την ζωή του (όσο μπορεί κανείς να το ισχυριστεί αυτό για κάτι που δεν αποτελεί δική του απόφαση) και παλινδρομεί ανάμεσα στις στιγμιαίες αποκαλύψεις της Μεγάλης Αλήθειας και στις βίαιες συνειδητοποιήσεις της Απόλυτης Ουσιαστικής Άγνοιας.

Τα συστήματα επιβίωσης του βασικού εξοπλισμού του οργανισμού του αρχίζουν σιγά-σιγά να ξεχαρβαλώνονται, ούτως ή άλλως ξεπέρασαν την εγγύηση... εξάλλου δεν είχε προσέξει τα πολύ μικρά γράμματα που βρίσκονταν στο κάτω μέρος του εντύπου οδηγιών της ζωής του! Έπρεπε να είχε μελετήσει προσεκτικά τις οδηγίες πριν παραλάβει το εργαλείο... τον οργανισμό του! Όχι ότι θα μπορούσε να αλλάξει κάτι, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να του κάνει καλύτερη συντήρηση.

Νοιώθει ότι οι διαταραχές που τον βασανίζουν αναφέρονταν στο εγχειρίδιο λειτουργιών σαν πιθανές παρενέργειες κατά την διάρκεια της Ζωής αλλά ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα βρισκόταν μπροστά σε ένα τέτοιο περιβάλλον υποπολιτισμού με τόσο χαμηλούς άξονες αισθητικής.

^