Όνειρα

Χωρίς να το καταλάβω, άφησα πολύτιμο χρόνο να χαθεί, μπερδεμένος ανάμεσα σε όνειρα και εφιάλτες, ελπίδες και φοβίες και χέρια που με έσπρωχναν να πέσω ενώ άλλα προσπαθούσαν να με κρατήσουν όρθιο.

Ρώταγα και μάθαινα, αλλά όσο στοίβαζα ακριβές γνώσεις από μεγαλόσχημους μύστες από τα άκρα του κόσμου, τόσο το μυαλό μου μπερδευόταν και τα βήματά μου γίνονταν δυσκολότερα. Και τότε ένιωσα τα μάτια μου να κλείνουν (από κούραση, από απόγνωση ή απογοήτευση, δεν είμαι σίγουρος), και άθελά μου αφέθηκα στα όνειρα.

Στα όνειρα αυτά χωρίς συγκεκριμένη εστίαση κατάφερα να συνδέσω στο ίδιο πλάνο αλλοπρόσαλλες άκρες από αληθινά γεγονότα και φανταστικά περιστατικά, μύχιες επιθυμίες και ανείπωτα παθολογικά άγχη που με κλυδώνιζαν. Και μέσα σ’ όλα οι αληθινές αγωνίες που βασίζονταν σε γεγονότα και στοιχεία που με αφορούσαν.

Και σε αυτόν τον εσωτερικό διάλογο άκουσα φωνές από μέσα μου που τόσα χρόνια απέφευγαν τη δημοσιότητα (ή μήπως την δημοσιοποίηση;) και αίφνης βρήκαν τη φωνή τους και εξήλθαν. Άκουσα αυτά που είχαν να μου πουν αυτές οι (μάλλον δικές μου) φωνές και μερικά -λίγα…- από αυτά τα συγκράτησα. Τα περισσότερα τα άφησα να χαθούν σαν άμμος μέσα από το χέρια μου και έδωσα ραντεβού μαζί τους σε κάποιο προσεχές όνειρο.

Διαβάζω ότι υπάρχουν και θεραπευτικά όνειρα, αλλά δυστυχώς θεραπεύουν μόνον προσώρας και μόνο την ψυχή, ποτέ το σώμα. Άρα «αγοράζουμε καρύδια, πουλάμε καρύδια, μένει ο θόρυβος» που λέει και η τούρκικη παροιμία.

^