Μάχες

Παλαιότερα δεν έχανα καμιά ευκαιρία για μάχη. Ακόμα κι αυτές που φαίνονταν εξ αρχής χαμένες, κι αυτές τις κυνηγούσα σα να ήταν αυτοσκοπός, το οξυγόνο της ζωής. Και στις πιο βίαιες, η νεανική άγνοια φόβου με έκανε να μη διστάζω. Αλλά μεγαλώνοντας άλλαξα.

Έγινα σοφός ή δειλός, άραγε;

Δεν κέρδισα τη Γνώση Θανάτου που κατέχουν οι φωτισμένοι γέροντες στο Άγιον Όρος, αλλά αντιλήφθηκα την αξία της προσωρινής απόσυρσης από το πεδίο της μάχης και το σεβασμό της δύναμης του κακού που ελλοχεύει. Μόνο προσωρινής όμως. Και μόλις επαναφορτιστώ με εσωτερική θετική ενέργεια, επαναπροβάλλω στο πεδίο της μάχης χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Δεν επιλέγω πλέον μόνο τις μάχες που θα δώσω, αλλά και τη στιγμή που θα δώσω τη μάχη. Κι ενώ παλαιότερα μπορεί να αισθανόμουν ανησυχία πριν από κάποια μάχη, για έναν αδιευκρίνιστο λόγο τώρα πλέον αισθάνομαι φόβο μετά το πέρας μιας μάχης που κέρδισα.

Φωτογραφία: Αιθιοπία (Χρήστου Γκίκα)

^