Ο σπαραγμός της ελπίδας

Δε θα μπορούσε παρά να υπάρχει σπαραγμός στην ελπίδα, διαρκής κίνηση, ροή προς τα άνω (σε πείσμα των νόμων της φυσικής, το αναφέρω έχοντας πάρει συγγραφική άδεια).

Η ελπίδα δεν είναι σα μια γυναίκα εφησυχασμένη και παραδομένη σε μια ασφυκτική ασφάλεια, αλλά σα μια γυναίκα-χείμαρρο, χυμώδη που τίποτα δε θεωρεί δεδομένο και όλα τα αμφισβητεί.

Το παράλογο του κόσμου της δίνει δύναμη που την διατηρεί αεικίνητη και δεν την αφήνει ούτε στιγμή να μείνει ακίνητη απέχοντας από την ζωή.

Δεν αναζητά το φως σε φανταχτερές πηγές φωτός, το αντλεί και μέσα από σκοτεινά δωμάτια της ψυχής.

Αλλά...

Στο βλέμμα της, η ελπίδα κρύβει πάντα την απόγνωση, βασισμένη σε φρούδες πραγματικότητες που προηγήθηκαν και αντιφάσεις που εμφανίζονται σε κάθε της βήμα.

Ο σπαραγμός της ελπίδας είναι το οξυγόνο της ζωής.

^