Σκιές ατάκτως ερριμένες

Επιλέγω ασυζητητί τη φθορά της θλίψης που μου αποδεικνύει ότι είμαι ζωντανός από τη νωθρή μακαριότητα της μη ζωής. Οι ερριμένες (ή προσπίπτουσες) σκιές είναι οι σκιές που πέφτουν πάνω στα αντικείμενα από άλλα αντικείμενα. Κι αυτές από άλλα και από άλλα και από άλλα. Και τελικά, σκιές ατάκτως ερριμένες στην άλλη άκρη του κόσμου με εμποδίζουν να διακρίνω αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μου. Και κατά ένα περίεργο τρόπο, οι σκιές αυτές επηρεάζουν και την ίδια μου την ακοή και δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις φωνές των αγγέλων απ’ αυτές των δαιμόνων.

Μη σταυροκοπιέστε, ομιλώ πάντα αλληγορικά...

...ή μήπως όχι σε αυτήν την περίπτωση; Ούτως ή άλλως, μερικές φορές οι φωνές τους μοιάζουν.

^