Θάθελα

Στα εργαστήρια της σύνεσης κάπου στο βάθος της ψυχής, παράγονται σωστές κοινωνικές συμπεριφορές που συνάδουν απόλυτα με τους δύσκολους καιρούς που περνάμε σήμερα. Θέλουμε να πετάξουμε μακριά από την μακάβρια χαρά της αφόρητης πίεσης των διπλανών μας που πλέον βίαια έχει εισχωρήσει και στον δικό μας κήπο. Φως ελπίδας που να πηγάζει από τη λογική δεν υπάρχει, ακολουθούμε αμίλητοι το σκοτεινό δρόμο χωρίς να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί που θα μας οδηγήσει αυτός. Προσώρας κοντοστεκόμαστε κι αναρωτιόμαστε αν αυτή η μαυρίλα θα λειτουργήσει ευεργετικά για τη σωτηρία της ψυχής ή θα οδηγήσει στην κατακρήμνισή της στο μαύρο Καιάδα.

Θάθελα έστω και για μια στιγμή να πετάξω πάνω από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας χωρίς να σκέφτομαι το αύριο.

Κι άλλα πράγματα θάθελα, πιο εύκολα και για κάποιο παράξενο λόγο αυτά κυνηγάω...

^