Ανώδυνο υποκατάστατο

Εκκρεμώ ανάμεσα στη ζωή και τη μη ζωή.

Ανάμεσα σε αυτά που λέω χωρίς να σκέφτομαι και σε αυτά που σκέφτομαι χωρίς να λέω. Η ζωή είναι μια αέναη εξελικτική εμπειρία: μεγαλώνοντας, όλο και πιο συχνά απαιτούνται βήματα προς τα πίσω για να υπάρξει εξέλιξη.

Εκπαιδεύω τα παιδιά μου, αλλά αφήνω απαίδευτο τον εαυτό μου. Κρατώ τη σημαία μου μεσίστια για ασήμαντες αφορμές, αλλά συνεχίζω κοπιωδώς να ζω αδιάκοπα μην προλαβαίνοντας να ιχνηλατήσω την ουσία.

Ανώδυνο υποκατάστατο της ζωής, είναι μόνο η φαντασία.

^