Μήπως είναι καλή αυτή η ώρα για επανάσταση;
Θου, Κύριε, φυλακην τω στόµατί µου και θύραν περιοχής περά τα χείλη µου ^*

Κρύβομαι κάτω από το μαξιλάρι στο κρεβάτι μου και ξεκινώ τη βουβή μου επανάσταση: μ’ αυτά που βλέπουν τα μάτια μου τριγύρω όμως, δε θάπρεπε να έχω παράπονα αν η επανάστασή μου πνιγεί όχι στο αίμα, αλλά μάλλον στον χυλό ή έστω το γιαούρτι!

Ανέστιοι τριγυρνάμε, εξερευνώντας -άθελά μας!- τις γκρίζες ζώνες της ανθρώπινης προσωπικότητας που άρχισαν να ξεπηδούν από εντός μας μας, έχοντας αλλάξει το χρώμα τους από το αδιάφορα γκρι στο πηχτό κόκκινο του αίματος. Δείχνουν χαμένες, πισωγυρίζουν και κοντοστέκονται σε κάθε σταυροδρόμι που συναντούν: όταν στη ζωή συναντάμε σταυροδρόμια κάθε πέντε μέτρα, κάτι δεν πάει καλά...

Τελικά δεν είναι καλή περίοδος για επαναστάσεις, αλλά μήπως ακριβώς αυτό το γεγονός είναι ικανός λόγος να ξεκινήσει ανύποπτα μία; Δεν ξέρω τί ακριβώς επανάσταση θα είναι, το επεξεργάζομαι σιωπηλά μέσα μου.

(*) Ελληνική δημώδης έκφραση που λέγεται προτρεπτικά προς εαυτόν ή και ευχετικά προκειμένου να αποφύγει κάποιος να μιλήσει δυσμενώς ή με έχθρα. Συνήθης λανθασμένη χρήση της έκφρασης συνιστά το «Φτου» αντί του «Θου».
Η έκφραση αυτή προέρχεται από το εδάφιο 3 του 141 [Ο', 140] Ψαλμού του Δαβίδ: «Θου, Κύριε, φυλακην τω στόµατί µου και θύραν περιοχής περά τα χείλη µου». Σε μετάφραση αποδίδεται ως: «Βάλε μου, Κύριε, φρουρά στο στόμα μου φράχτη στη θύρα των χειλιών μου» (ΜΠΚ). Αυτή η προτροπή-ευχή λέγεται για να αποφύγει το ίδιο το άτομο να εκστομίσει ό,τι θα ήθελε να πει, δηλαδή συνεκδοχικά ο δικαιολογημένος μεν, αλλά απρεπής του λόγος, να μείνει φυλακισμένος μέσα στο στόμα του.
Παρόμοια σε χρήση έκφραση με διαφορετικό ωστόσο νοηματικό περιεχόμενο, περικλείεται στην πρόταση: "Πίσω μου σ΄ έχω Σατανά"!.
Ανακτήθηκε από την Wikipedia.

^