Aσκαρδαμυκτί: οι σύγχρονοι Νάρκισσοι

Αφηρημένος, με το μυαλό μου σε προσωρινή ύπνωση, ατενίζω τους περαστικούς. Στην πραγματικότητα όμως, πίσω από το όλο προσοχή βλέμμα μου που αντικρίζουν οι άλλοι πολίτες της ζωής, κρύβεται το ερμητικό μου κλείσιμο στα προβλήματα του μικρο-κόσμου μου. Κι έτσι, ενώ στην πραγματικότητα τους παρατηρώ με φαινομενικό ενδιαφέρον, πολύ αμφιβάλλω αν μπορώ ουσιαστικά να ενδιαφέρομαι γι αυτούς.

Στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε τον εαυτό του όταν ανακάλυψε την εικόνα του στο καθρέφτισμα των νερών μίας πηγής. Σε εμάς, τους σύγχρονους Νάρκισσους, ασκεί επάνω μας ανεξίτηλη γοητεία η αντανάκλαση του σκυθρωπού -από τα προβλήματα της ζωής- ειδώλου μας που αντικρίζουμε στον καθρέφτη πάνω από το νιπτήρα του μπάνιου. Κι αυτό μας δημιουργεί ένα ακόρεστο πάθος για τη δυστυχία μας, που γίνεται καθημερινός συνοδοιπόρος στο βίο μας.

Ελπίζω να μην έχουμε το τέλος του Νάρκισσου...

Aσκαρδαμυκτί επίρρ., χωρίς ανοιγοκλείσιμο των ματιών, με ατενές βλέμμα
(Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη)

^