Γλυστράω

Γλυστράω σ’ έναν άγνωστο παράδεισο που ποτέ δεν αναζήτησα, ούτε καν ποτέ είχα αποζητήσει. Χωρίς ουσίες (ποτέ δεν τις χρειάστηκα αυτές!), χωρίς υποβοήθηση, χωρίς λόγο. Αν η φαντασία είναι μια μορφή της πραγματικότητας, τότε αυτός ο παράδεισος είναι μια μορφή της ζωής.

Αλλά δεν είναι αυτό που επιθυμώ...

Ο δικός μου παράδεισος θα με σκεπάζει τρυφερά σαν αραχνοΰφαντο σεντόνι τους δροσερούς μήνες του καλοκαιριού, δε θα με πνίγει σαν το χάδι της υστερικής μάνας που προσπαθεί να κρατήσει στην αγκαλιά της το παιδί που μεγαλώνει και ετοιμάζεται να πετάξει γι άλλες πολιτείες.

^