Βαδίζοντας με σταθερά βήματα προς τη λήθη

Ένα παράξενο πράγμα μου συμβαίνει και δε γνωρίζω πώς να το εξηγήσω: ούτως ή άλλως δεν με απασχολεί τόσο πολύ η απάντηση σε αυτό το θέμα ώστε να αναζητήσω την πολύτιμη γνώμη επιστημόνων. Απλώς το ανασκαλεύω θεωρητικά, σαν πνευματική άσκηση για τη διατήρηση της συναισθηματικής μου εγρήγορσης, κάτι τέτοιο.

Ενώ λοιπόν διατηρώ ζωντανές τις εικόνες φαντασιώσεων και φαντασιών, συχνά αναμνήσεις αληθινών γεγονότων της ζωής μου είναι αμυδρές και χάνονται σιγά-σιγά. Προχωρώντας, μένω με το σκληρό δίσκο της ψυχής μου γεμάτο ολοζώντανες εικόνες από στιγμές που, τουλάχιστον εγώ δεν τις έζησα! Αντίθετα, τακτοποιημένα κατά χρονολογική σειρά βρίσκονται φανταστικά σημάδια και στιγμές που με συνδέουν σταθερά με ένα παρελθόν που, μπορεί να μου αρέσει, αλλά δε μου ανήκει.

Μήπως βαδίζω με σταθερά βήματα προς τη λήθη;

^