Όταν οι τοίχοι δε συναντιούνται σε σωστές γωνίες

H έλλειψη της σωματικής ισορροπίας αφυπνίζει την επιθυμία μου να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη. Αισθάνομαι ότι οι τοίχοι δε συναντιούνται σε σωστές γωνίες κι αυτή η ψυχο-αναγκαστική αίσθηση επηρεάζει την αρχιτεκτονική του περιβάλλοντος χώρου εντός μου. Δεν αναζητώ ωστόσο λύσεις στα πρόσκαιρα προβλήματα, περισσότερο με απασχολούν οι απαντήσεις σε καίριες ερωτήσεις της ζωής που αναβλύζουν από μέσα μου χωρίς όμως να παίρνουν συγκεκριμένη μορφή.

Τον τελευταίο καιρό παρουσιάζω κρούσματα αποσυντονισμού με πρόσωπα όχι ιδιαίτερα οικεία με τα οποία όμως με συνέδεε ένας αδιόρατος συντονισμός ψυχών. Σα να είχαμε μοιραστεί κάποια στιγμή την εμπειρία της Αλήθειας. Και μετά, ο καθένας μπήκε στο δωμάτιό του και χάθηκε ο συντονισμός.

Όλα εκεί που ήταν είναι, μόνο που πλέον οι τοίχοι γύρω μου δε συναντιούνται σε σωστές γωνίες. Ένα κατάφωτο σκοτάδι (νομίζω ότι ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης είχε χρησιμοποιήσει τον όρο) εντός μου με τυφλώνει και οι δανεισμένες γνώσεις μου για τη ζωή εξαφανίζονται μονομιάς.

^