Ήρωες από δεύτερο χέρι

Η ιδέα του ήρωα που, ενώ τόσα χρόνια ήταν ένας από εμάς, εν τέλει κατέληξε να ανέβει στο υψηλό βάθρο του ηρωισμού, έχει τις ρίζες της στη δειλία και τους ασαφείς φόβους που μας περιτριγυρίζουν.

Ασφυκτιούμε στο ασχημάτιστον της απειλής, ο κόσμος γύρω μας είναι ένα πεδίο μάχης όπου ολοένα εκρήγνυνται απροσδιόριστες αλήθειες. Τρέχουμε πανικόβλητοι να γλυτώσουμε από τα θραύσματα των εκρήξεων, πατάμε ο ένας πάνω στον άλλον. Και κάπου-κάπου από το ασύντακτο πλήθος ξεχωρίζει κάποιος απ’ όλους, ενίοτε σπρωγμένος από τους υπόλοιπους. Και τότε αυτός αν ξεφύγει από τα βόλια, συνειδητά ή όχι, γίνεται ένας απρόβλεπτος ήρωας από δεύτερο χέρι που δρέπει τους καρπούς μιας δόξας που δεν επεδίωξε και ούτε επιθυμούσε.

^