Τί βρήκα και τί έχασα

Έχω αρκετές φορές εγκαταλείψει τον εαυτό μου.

Να μείνω απομονωμένος σαν ξερό δέντρο, προσώρας δε με πείραζε. Αντίθετα, συχνά το επικό στοιχείο που αποπνεόταν από αυτή τη στάση με έκανε να αισθάνομαι δυνατός, να νοιώθω ότι δεν έχω ανάγκη κανέναν. Και τότε το μυαλό μου γυρνούσε πίσω και καταλάβαινα: κατά βάθος φοβάμαι μη με εγκαταλείψουν οι άλλοι. Την εγκατάλειψή μου από εμένα, μπορώ να την διαχειριστώ. Όχι όμως και την εγκατάλειψή μου από τους αγαπημένους μου.

Όταν μένω μόνος, βρίσκω τα λόγια μου, αλλά χάνω τη φωνή μου!

Σ.σ. Ο Σταύρος Λογαρίδης -σπουδαίο κεφάλαιο της ελληνικής ροκ!- τραγούδησε σε κάποιο του κομμάτι:
Έχασα τα λόγια μου, μα βρήκα τη φωνή μου.
Προφανέστατα στην περιγραφή του τί μου συμβαίνει όταν μένω μόνος, έχω δανειστεί την εικονοπλασία του Σταύρου Λογαρίδη!

^