Μυστήριο αυτό που μου συμβαίνει

Για κάποιο λόγο σήμερα αισθανόμουν θαυμάσια από το πρωί.

Στον αέρα αιωρείτο μια μακαριότητα που δεν είχε παθολογικά αίτια, ούτε συνέβη (εξ' όσων τουλάχιστον μπορώ να καταλάβω) κάτι ιδιαίτερο για να αλλάξει η διάθεσή μου. Αυτή η καλή διάθεση συνεχίστηκε κατά έναν παράξενο τρόπο καθ' όλην την διάρκεια της ημέρας στο γραφείο. Μια ημέρα σαν όλες, με εντάσεις και πίεση αλλά με ένα αδιευκρίνιστο κέφι ήπιων τόνων που, ίσως θα είχε ξεφύγει της προσοχής μου αν δεν το διαπίστωναν πρόσωπα του στενού επαγγελματικού μου κύκλου.

Οι υποχρεώσεις διευθετήθηκαν λίγο πιο εύκολα, οι εκκρεμότητες μπήκαν σε μια σειρά και, ακόμη και τώρα που πλησιάζει το απόγευμα, η καλή διάθεση δε με έχει εγκαταλείψει. Συμβαίνει κάτι μ' εμένα, γιατρέ μου; Έχω κάποιον λόγο να αισθάνομαι τύψεις επειδή αισθάνομαι καλά;

Δεν έχει να κάνει με τις επερχόμενες διακοπές. Και χθες οι διακοπές βρίσκονταν προ των πυλών κι όμως δεν αισθανόμουν έτσι κι ούτε αύριο, που θα βρίσκομαι μια μέρα πιο κοντά τους, θα αισθάνομαι έτσι: γνωρίζω τον εαυτό μου κι είμαι σίγουρος οτι η ευτυχία με χτυπάει σαν ανύποπτη πέτρα από σφεντόνα μικρού παιδιού και μετά, όσο κι αν αναζητάω αυτό το παιδί για να του ζητήσω να με ξανασημαδέψει, δεν μπορώ να το βρω. Και τώρα που το σκέφτομαι, η αναμονή των διακοπών δε με χαροποιεί, πάντα με κυριεύει ανησυχία για όλες τις δουλειές που θα μείνουν ατέλειωτες ή -ακόμα χειρότερο!- μπορεί την ώρα που θα φεύγω για τις διακοπές να με καταλάβει η μελαγχολία της -νομοτελειακά σίγουρης- επιστροφής μου.

Μια βαθιά, ολοκληρωμένη αλλά και ανεξήγητη ευδαιμονία που δεν αφήνει ξύλινες ευοίωνες προβλέψεις για το μέλλον, αλλά σε καλεί χωρίς φωνασκίες να απολαύσεις τη στιγμή. Ακατανόητο αυτό το σημερινό συναίσθημα, ανεξήγητο. Κι ακόμα πιο ανεξήγητη η απόφασή μου να το ιχνηλατήσω, να καταλάβω πού τέλος πάντως οφείλεται αυτή η καλή διάθεση, λες και υπάρχει τρόπος να μπορέσει τεχνιέντως να επαναληφθεί. Σαν να έχεις βρει ένα μικρό θησαυρό στο δρόμο, που κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει πίσω κι εσύ αντί να τον αρπάξεις και να εξαφανιστείς, να ρωτάς τους διπλανούς αν ξέρουν τίποτα γι αυτόν τον θησαυρό.

Επειδή αύριο δε θα θυμάμαι την ακατανόητη ευεξία της σημερινής ημέρας, την καταγράφω στο ημερολόγιο καταστρώματος, αστρική ημέρα Παρασκευή 6.07.2007 (το Star Treck πάντα με κυνηγάει) για να την βρουν οι επόμενες γενιές και να αναζητήσουν οι επιστήμονες του μέλλοντος (που θα έχουν πιο πολλά μέσα στη διάθεσή τους) τα αίτια αυτής της σημερινής αβίαστης ευδαιμονίας.

ΥΣΤ. Ίσως αυτό το κείμενο να μην προλάβει να δημοσιευτεί πριν από το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα που θα το διαβάζω να αισθάνομαι ότι κάποιος άλλος μου έκλεψε την πένα και υπέγραψε στη θέση μου...

^