Θα πέσεις, επιτέλους;
Ή χάνουμε άδικα τον χρόνο μας;

Βρίσκεται στον πιο ψηλό ουρανοξύστη του κόσμου κι από κάτω οι άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί για να δουν το θέαμα: θα πηδήξει άραγε, αναρωτιούνται, ή ήρθαμε άδικα;

Δεν κοιτάζουν την ομορφιά του τοπίου της φωτισμένης πόλης που την έχει σφιχταγκαλιάσει η νύχτα, αυτό δεν τους προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση... Μια σκέψη μόνο περνάει από το μυαλό τους που τους γεμίζει απογοήτευση: Λες να το σκεφτεί καλύτερα και να μην πηδήξει; Αν τα πράγματα δεν πάνε τελικά καλά, αν δεν πηδήξει ο επίδοξος αυτόχειρ, τότε ασφαλώς θα κρύψουν την απογοήτευσή τους πίσω από την επίπλαστη ανακούφιση: «ευτυχώς, σώθηκε ο άνθρωπος». Βαθιά όμως μέσα τους, θα αναβλύζει η πίκρα της χαμένης ευκαιρίας να βιώσουν από κοντά μια σπασμωδική (αλλά θεαματική!) έκφανση της ανθρώπινης απόγνωσης.

Μην του μιλάτε, αφήστε τον άνθρωπο να συγκεντρωθεί. Ήρθε εδώ (και μαζί μ' αυτόν κι όλοι εμείς που βρισκόμαστε από κάτω και περιμένουμε το θεαματικό του άλμα) με ένα σκοπό. Μην του αποσπάτε την προσοχή, ο κίνδυνος να το ξανασκεφτεί και ν' αλλάξει τη γνώμη του είναι ορατός!

Μη του μιλάτε για τις ομορφιές της ζωής που θα στερηθεί για πάντα, δεν είναι αυτά τα σωστά λόγια μια τέτοια στιγμή. Δείξτε του πόσο δίκιο έχει που αισθάνεται οτι δεν αξίζει αυτός ο ψεύτικος κόσμος... αυτός εξάλλου είναι ο ρόλος του κοινού μια πτώσης στο κενό!

Προσπαθήστε να τον κάνετε να αισθανθεί οτι νοιώθετε τον πόνο του... και ίσως μετά σας δώσει αυτό που περιμένετε!

Μην συμβιβάζεστε με την έκφραση της απόγνωσης που φοράει στο πρόσωπό του, μην δείχνετε ότι αυτό σας αρκεί, αυτά είναι ημίμετρα που μπορεί να τον κάνουν ν' αλλάξει γνώμη. Δε θα το θέλατε αυτό, θα το θέλατε;

Μικρές ειρωνείες και πνιχτά γέλια, αυτά μπορεί να βοηθήσουν. Και οι δυνατές συζητήσεις μεταξύ σας για άλλα, προσωπικά θέματα. Κι αυτά, καλό κάνουν. Είναι ψηλά, δε σας ακούει. Είναι νύχτα, δε σας βλέπει καθαρά. Αλλά μπορεί -μ' έναν αδιόρατο μεταφυσικό τρόπο- να αντιληφθεί πώς τον αντιμετωπίζετε. Αλλά πρέπει να είστε αυστηροί μαζί του: να νοιώσει ότι μπορεί να είναι το κέντρο του κόσμου για λίγο, αλλά αν συνεχίσει να στροβιλίζεται αναποφάσιστος για το τι θα κάνει, πρέπει να ξέρει ότι οι προβολείς θα φύγουν από επάνω του. Όλο και κάποιος άλλος θα υπάρχει που θα τραβήξει την προσοχή του κοινού, πιο γενναίος, πιο αποφασιστικός...

Δάκρυα, δάκρυα. Τι αηδίες είναι αυτές; Ποιος νοιάζεται; Μήπως τον γνωρίζατε; Τον γνωρίζατε αληθινά; Τί θα πει ότι μεγαλώσατε μαζί, ότι έχετε χάσει ένα σωρό χρόνια κυνηγώντας χίμαιρες ο ένας δίπλα στον άλλον; Ένας άγνωστος είναι για εσάς, άλλος ένας άνθρωπος που πέρασε και δεν ακούμπησε την ζωή σας.

Προσοχή! Οπισθοχωρεί.. Τον χάνουμε...

Κοιτάξτε τι καταφέρατε με τη συμπεριφορά σας: το βλέπετε, δε θα πέσει! Σας τό 'λεγα και δεν με ακούγατε...

Πάμε αλλού τώρα. Κάτι υπάρχει στην Euclid street. Θα τα πούμε εκεί... Βιαστείτε!

^