Ιούνιος
Σιγά-σιγά μαζευόμαστε στην παραλία...

Δεν είναι μεταφυσικό κάλεσμα.

Ούτε καλπάζων συναισθηματισμός που καταφθάνει κάθε φορά ανύποπτα σε περιόδους που μπορούν να προσεγγιστούν με ένα οικονομετρικό μοντέλο ή απλώς κοιτώντας το ημερολόγιο...

Ιούνιος. Το καλοκαίρι είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός και κανείς δε μπορεί να αμφιβάλλει γι αυτό. Ένα καλοκαίρι που υπόσχεται, χωρίς ακόμη να ενοχλεί με αποπνικτική ζέστη κι ένταση. Ένα καλοκαίρι που είναι εδώ, αλλά στη συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων εισπράττεται σαν δώρο που βρίσκεται προ των πυλών. Ένα καλοκαίρι που διαλύει τα σύννεφα του χειμώνα που πέρασε και κάνει τις ελπίδες να ξεπροβάλλουν σιγά-σιγά.

Δεν είμαι φίλος του καλοκαιριού, αγαπημένη μου εποχή είναι ξεκάθαρα το φθινόπωρο. Αλλά την γλυκιά αίσθηση των πρώτων ημερών του Ιουνίου δεν την εισπράττω από καμιά άλλη περίοδο του χρόνου.

Λες και όλες οι ελπίδες της ζωής συγκεντρώνονται στις αρχές του Ιουνίου, σαν τους λουόμενους που τέτοια εποχή ορίζουν μια συνάντηση στην παραλία και ξαναβρίσκονται μετά από εννιά μήνες.

Έχουν πολλά να συζητήσουν για το διάστημα που μεσολάβησε: καταρχήν, δεν είναι όλοι εκεί. Κάποιοι δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους, ίσως όχι με δική της ευθύνη. Άλλοι πάλι έζησαν εμπειρίες που τους έκαναν να υπαναχωρήσουν από την ανάγκη αυτής της συνάντησης. Ωριμότητα, συνειδητοποίηση της ματαιότητας που κρυβόταν πίσω από τις ελπίδες του προηγούμενου καλοκαιριού που ξεπλύθηκαν με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, ποιος ξέρει...

Σκέφτομαι όμως ότι, και μόνο που βρίσκομαι ξανά στην ίδια παραλία στις αρχές του Ιουνίου, είναι μεγάλη υπόθεση. Θα ακούσω τις ίδιες γκρίνιες (αρκετές μάλιστα απ’ αυτές από τα δικά μου χείλη), θα βαρεθώ από το τελετουργικό του χτισίματος των ελπίδων πάνω στην άμμο της παραλίας, αλλά... νά 'μαι πάλι εδώ, όταν πολλοί άλλοι συνοδοιπόροι δε θα έρθουν στο κάλεσμα του Ιουνίου φέτος.

Αυτό αρκεί για να νοιώθω ευγνώμων.

Δε θα χαράξω πάνω στην άμμο σχήματα και λέξεις που θα απεικονίζουν αυτά που σχεδιάζω για την επόμενη περίοδο, γιατί όλ' αυτά θα εξαφανιστούν με το πρώτο κύμα που θα φτάσει μέχρι τα όρια της παραλίας. Λίγο απλό θαλασσινό νεράκι, θα διαλύσει τη μεγαλόπνοη μελέτη σκοπιμότητας που απεικονίζεται επί της άμμου.

Αυτός ο Ιούνιος θα είναι εντελώς ίδιος με όλους τους άλλους που προηγήθηκαν, αλλά την ίδια ώρα δε θα μοιάζει με κανέναν. Και το κυριότερο, αυτός ο συγκεκριμένος Ιούνιος που μόλις εισήλθε διστακτικά, δε θα ξανάρθει ποτέ...

^