Ανήμερα τη μέρα της γιορτής μου

Απάνθρωπη φιλαλήθεια, ψυχρή φρενίτιδα, πομπώδης μοναξιά... σπιτική θαλπωρή μακριά από την οικία μου ανήμερα την ημέρα της γιορτής μου.

Σαν ξεστρατισμένος άγγελος εν μέσω μιας χαρούμενης μασκαράτας, βλέπω τ' αστέρια να σβήνουν ένα-ένα στον ουρανό.

Αξιολάτρευτες ασημαντότητες της ζωής με περιβάλλουν, αλλά δεν αλλάζω τη γνώμη μου: πειράζει που, σε πείσμα των ζωογόνων δυσκολιών, είμαι ευτυχισμένος;

Οι ευωδίες της ζωής με κάνουν να μη ζητάω πια εξηγήσεις...

^