Ένα Παρίσι στην διπλανή πόρτα

Διάβαζα αφηρημένος ένα άρθρο στο πρόσφατο τεύχος του BHMAgazino για τους θερινούς κινηματογράφους («Θερινά Σινεμά – Δέκα πρωταγωνιστές της νυχτερινής Αθήνας»): με ενδιαφέρει το αντικείμενο, έχω περάσει ένα πολύ μεγάλο (σε χρόνο και σε συναισθηματική φόρτιση) μέρος της ζωής μέσα στους κινηματογράφους και τα γραφεία διανομής ταινιών...

Στην αναφορά στον κινηματογράφο Cine Paris της Πλάκας άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου: «Λέγεται ότι ο πρώτος που έφτιαξε το σινεμά, το 1935, ήταν ένας κομμωτής από την Πόλη του Φωτός, γι αυτό και ονομάστηκε “Paris” μας λέει ο κύριος Γιώργος που επί χρόνια εργάζεται εκεί».

Μια στιγμή!!!!!!!!

Το Cine Paris το έφτιαξε ο παππούς μου, Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, πράγματι το 1935. Πρόσφυγας από την Προύσσα της Μικράς Ασίας, πρόκοψε στο Παρίσι, δημιουργώντας ανάμεσα στις άλλες επιχειρήσεις του μια μεγάλη αλυσίδα με κομμωτήρια υπό τον τίτλο Maison de Permanande. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που έκανε μια -πρωτοποριακή, για την εποχή - διαφήμιση που καλούσε τις κυρίες να φέρουν τρεις φίλες τους στα κομμωτήριά του και σε αντάλλαγμα οι ίδιες δε θα πλήρωναν για την περιποίηση της κόμης τους. Από τις διηγήσεις όμως του ιδίου και άλλων συγγενών, μπορώ να βεβαιώσω ότι δεν είχε πιάσει ποτέ στα χέρια του ψαλιδάκι για περιποίηση μαλλιών...

Ας είναι καλά αυτό το άρθρο. Μου έφερε αρώματα από άλλες εποχές. Κι άνοιξα το κουτί με παλιές οικογενειακές φωτογραφίες και βρήκα μία του παππού μου από το Παρίσι του 1930...

^