 |
|
|
|
|
|
ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ Ζούμε σε αυτό που οι προηγούμενοι αποκαλούσαν «μέλλον» και οι επόμενοι θα αποκαλούν «παρελθόν». Το μόνο που μας κρατάει συνδεδεμένους είναι οι στιγμές... |
|
|||
|
Περπατάω ανέμελος και διασχίζω τόπους γεμάτους φως και χρώματα. Απολαμβάνω κάθε στιγμή της πορείας και νοιώθω πλούσιος σε στιγμές. Τίποτα δεν πάει χαμένο, δεν ξέρω γιατί και πώς, αλλά είμαι σίγουρος ότι τίποτα δεν πάει χαμένο.
Αλλά... πάντα αναρωτιόμουν γιατί όταν φέρνω παλαιότερες πορείες στη μνήμη μου, ενώ οι εικόνες αναπλάθονται ζωντανές μπροστά στα μάτια μου τα χρώματα μου φαίνονται κάπως ξεθωριασμένα, ασπόμαυρα, σαν ρετρό φιλμ που ξαναβλέπουμε εξ αποστάσεως.. μια απόσταση ασφαλείας από τα γεγονότα που σηματοδοτείται από την έλειψη χρώματος. Την απάντηση σε αυτή μου την απορία μου την έδωσε η φίλη μου η Αμαλία πριν από λίγες μέρες: Πένθος! Τα χρώματα από τις αναμνήσεις του παρελθόντος έχουν ξεθωριάσει, επειδή -λέει η Αμαλία- θρηνώ γι αυτές τις στιγμές. Μπορεί να τις έχω φυλακίσει για πάντα σην ψυχή μου, αλλά ξέρω καλά βαθειά μέσα μου ότι οι στιγμές αυτές δε θα ξαναγυρίσουν.
Μπορεί νάρθουν άλλες καλύτερες, αλλά για αυτές, πενθώ.
|
||||
|
||||
